Inaczej przemijam

„Inaczej pamiętam, inaczej przemijam" – pisze w swym nowym tomie wierszy Zbigniew Jasina. Czy „inaczej" znaczy tu bardziej? Czy wprost przeciwnie: mniej,dzięki czemu intensywniej? A może należy to czytać jeszcze... Inaczej? do czasu, aż pamiętam – przemijam inaczej. Uważniej, pełniej, spokojniej; mimo że wędruję głębiej – w samego siebie. Do źródeł. Czystych, aczkolwiek gorzkich. I to chyba jest sens wersów, które wybił Jasina w tytule tomu. Nie bez kozery; te wiersze to dziennik podróży jaką jest życie, przemijanie właśnie. Ale dziennik zapisywany na stacjach coraz odleglejszych, bliższych kresu, zbliża nas zarazem do stacji początkowej. Którą jest ulica – jakże żeby inaczej – Dworcowa. „Dziwiłem się / że mieszkam przy ulicy Dworcowej / w miasteczku / gdzie nie ma peronu (...) tak / u początku mojej filozofii / stał dworzec / którego nie było". Ta refleksja sprzed lat, zdziwienie dziecka, staje się doświadczeniem wieku późnego. Gdy wracają do nas ludzie, co odeszli, miejsca, które porzuciliśmy, i sprawy, które pora zamknąć. Jasina ma dla nich czułość i emocje, lecz też uwagę i chłód, którymi się przed czułością i emocjami broni, aby nie tylko pamiętać, a i zrozumieć. Aby jednak zrozumieć naprawdę, nie można kłamać. Etyczne napięcie tych wierszy jest więc czytelne konkretnie, jak zapisane w nich wzruszenia poety, dobierającego słowa oszczędnie, lecz sięgającego nimi głęboko. Artur Daniel Liskowacki Powyższy opis pochodzi od wydawcy.