Opracowanie poświęcone jest analizie wpływu czynników subiektywnych na ocenę wartości artystycznych zabytków Krakowa w procesie ich ochrony na wybranych przykładach w pierwszym dwudziestopięcioleciu po zakończeniu II wojny światowej.
Monografia prezentuje najbardziej burzliwy okres odbudowy polskiej państwowości po 1945 roku i losy cyklu konserwacji zabytków architektury w tych realiach. Wtedy konserwacja była czymś więcej aniżeli dziedziną nauki i sztuki.
Stała się jeszcze tubą propagandy ideologii PRL i pewną formą narzędzia do rozliczenia się z traumatyczną przeszłością. Praca gromadzi około 120 niedużo znanych, a czasem choćby niepublikowanych materiałów graficznych.
