Kochani krwiopijce. własność literacka i prawo autorskie w xix-wiecznej polsce

Książka Kochani krwiopijce! Własnos´c´ literacka i prawo autorskie w XIX-wiecznej Polsce jest pierwszą pracą całościowo demonstrującą problematykę własności literackiej i praw autorów na ziemiach polskich w XIX w. Autorka traktuje temat wielowymiarowo, wychodząc daleko poza kwestie czysto prawne. Na podstawie szerokiego materiału źródłowego rekonstruuje poglądy i stanowiska wydawców, autorów, prawników i analizuje je w kontekście praktyk literackich i wydawniczych oraz procesów komercjalizacji literatury. Uwzględnia m.in. Powszechne w tym okresie zjawisko publikacji w odcinkach prasowych. Stanowiska polskich autorów i wydawców okazują się wyjątkowo ciekawe w odniesieniu do umiędzynarodowienia prawa autorskiego. Teoretycznie przyjęcie konwencji berneńskiej powinno być korzystne dla wydawców działających na podzielonym polskim rynku, na którym obowiązywały trzy zróżnicowane ustawy. Wydawcy polscy zachowywali jednak dystans albo byli wprost przeciwni konwencji międzynarodowej, zwłaszcza zaś postulowanej poprzez nią ochronie tłumaczeń. Więcej korzyści wiązali z wolnością tłumaczeń utworów zagranicznych aniżeli z ochroną przed przedrukami, o którą sami potrafili dość poprawnie zadbać, wytwarzając wewnętrzne prawa zwyczajowe, funkcjonujące ponad kordonami. Książka pokazuje sprzeczności koncepcji uniwersalnego prawa autorskiego, a także konflikty interesów w polu wydawniczym i literackim. Dekonstruuje również ideał autora romantycznego. Demonstruje, iż produkcja literacka ufundowana jest na pragnieniu rozcia?gaja?cym sie? pomie?dzy dwoma dążeniami, do oryginalności twórczej i ekonomicznego sukcesu. Wymiary te nigdy sie? nie schodza?, lecz sprzeczne w sobie marzenie o jednoczesnym ich osia?gnie?ciu nakre?ca wydawniczy biznes, zabezpieczany prawem autorskim.