Polityczna i intelektualna sytuacja konserwatystów polskich i europejskich uległa po I wojnie światowej zasadniczej zmianie. Politycznie przestali oni istnieć. Silne już na przełomie XIX i XX wieku wrogie konserwatyzmowi tendencje z jednej strony nacjonalizm, z drugiej socjalizm uległy wzmocnieniu.
Konserwatyzmowi programowo przeciwstawiały się nie tylko obie te ideologie także sama zasada działania postępowych i masowych partii politycznych była dla nich niemożliwa do przyjęcia i użycia. Po II wojnie światowej demokracja nie zapomniała jednak całkiem o dorobku konserwatywnej myśli politycznej.
równocześnie na Zachodzie, jak i w Polsce polityka i myśl polityczna wciąż sięgają do tej tradycji, choć wydaje się, że współcześni konserwatyści są tylko filozofami, nie zaś politykami. Konserwatywna refleksja stanowi znakomite narzędzie krytyki niedomagań demokracji, a kto wie, czy nie mogłaby stać się także zaczątkiem tej odnowy.
Wpływ polskiej myśli społecznej oraz humanistyki XIX i pierwszej połowy XX wieku na kształtowanie się nowoczesnego społeczeństwa polskiego, rozwój tożsamości narodowej oraz refleksje nad państwem i narodem, wydaje się trudny do przecenienia.
Głównym celem linii jest nakreślenie genealogii idei, które kształtowały polską historię w XIX i XX wieku. Autorzy starają się przybliżyć 3 główne nurty myśli polityczno-społecznej lat 1815-1939: polskiego pozytywizmu politycznego, krakowskiego konserwatyzmu i nowoczesnego nurtu lewicowego.
równocześnie wskazują związki między spuścizną intelektualną tego okresu i współczesną kulturą polską. Każdy tom otwiera esej wprowadzający, który zawiera biografię autora i umieszcza jego twórczość na tle rozwoju myśli humanistycznej epoki.
Teksty stanowiące zasadniczą część każdego tomu zostały opatrzone przypisami i komentarzami redaktorów naukowych. Całość zamyka bibliografia prac i opracowań krytycznych na temat twórczości autora.
