To dzięki niej nie budowano w Łodzi mieszkań ze wspólnymi łazienkami. Starała się interweniować w kwestii zatrudnienia pań. Warunki w fabryce włókienniczej znała z autopsji i zdawała sobie sprawę z tego, jak ciężka była praca w,,przemyśle lekkim"...
Choć Michalina Tatarkówna-Majkowska była ważną postacią w dziejach powojennej Łodzi, dotąd niedużo wiadomo było o jej życiu prywatnym, osobistych poglądach politycznych i społecznych. W książce "Czerwona Michalina" autor opisał rodzinę Tatarkówny-Majkowskiej, prześledził także jej działalność publiczną.
Analizując bogate archiwa dokumentów partyjnych, ukazał jej awans partyjny i społeczny po 1945 r., kiedy kierowała Komitetem Wojewódzkim PZPR, a potem Komitetem Łódzkim PZPR. Zwrócił także szczególną uwagę na zachowanie towarzyszki Tatarkówny-Majkowskiej w trakcie burzliwych lat 1956-1957, gdy odcięła się od swojego stalinowskiego rodowodu.
interesującym elementem książki jest jej postawa w trakcie protestów w Łodzi, opis wpływu, który wywarła na postrzeganie strajków. Kariera robotnicy fabrycznej, która po wojnie rządziła drugim co do wielkości miastem Polski, do dziś intryguje.
Książkę ilustrują specyficzne zdjęcia. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
![Sekrety Zagłębia [Kostro Tomasz]](https://i.docero.pl/ksiezy-mlyn-sekrety-zaglebia-kostro-tomasz-c71fcab4a4db8803e1d956e747eadc5f-50.webp)
