Autor, nawiązując do badań nad wczesnonowożyną katolicką kulturą religijną, poszukuje odpowiedzi na pytanie: jak zbiorowe, a także indywidualne praktyki religijne, inspirowane poprzez opiekunów tych świętych miejsc, kształtowały światopogląd i codzienność peregrynantów należących do rozmaitych stanów. W tym celu dr Tomasz Dywan przestudiował zwykle liczne starodruki o treści dewocyjnej, a na dodatek teksty archiwalne, które przedstawiają w znacznej mierze korzyści płynące z kontaktu z sacrum oraz postulowane zachowania w sposób standardowy dla epoki schematyczny i często pobieżny.
Szeroko zakrojoną kwerendą źródłową zostały objęte na ogół zabytki opisywane dotąd w niewielkim stopniu albo w ogóle nieznane badaczom. Dzięki czemu Autor prezentuje zbiorową dewocję ze wszystkimi składającymi się na nią emocjami, które wyraźnie stanowią o regionalnej specyfice kresowej pobożności.