"Sebastian Porzuczek podjął się w swojej książce rozpatrzenia jednego z najtrudniejszych oraz najważniejszych, problemów, jakie przed człowiekiem (i innymi istotami) stawia życie, a przed literaturą i sztuką – ludzkie doświadczenie.
Jednym z powodów tej trudności – który w pracy zajmuje pokaźne miejsce – jest to, iż fenomen i wydarzenie bólu nie dają do siebie dostępu – tyleż ludzkiej świadomości, co dyskursywnemu czy obrazowemu opracowaniu.
Sposoby transmitowania tego dotkliwego doświadczenia, a w porządku egzystencji refleksja filozoficzna oraz literacka (jak również filmowa) także jego artykulacji czy reprezentacji, możliwości jego świadczenia i przekazu, status, jaki mu przyznaje sztuka wypowiadania tego doświadczenia – to główne wątki poddane w pracy Porzuczka uważnej, wnikliwej, a przy tym (co chyba najtrudniejsze) celowo zdystansowanej – acz zarazem empatycznej – analizie”.
prof. Dr hab. Ryszard Nycz „Imponuje równowaga, jaką zachowuje autor pomiędzy aparatem teoretycznym skonstruowanym z komponentów zróżnicowanych koncepcji filozoficznych, kulturoznawczych i literaturoznawczych – koncepcji przywoływanych luźno i ze znawstwem – a partiami analitycznymi, w których autor wykazuje się olbrzymim wyczuleniem na literacki i filmowy szczegół, na pracę języka i obrazu.
Pod względem wyboru samego problemu głównego książka lokuje się w jednym z najżywszych obszarów współczesnej humanistyki. Co więcej, zarówno gdy idzie o rozmiar teoretyczno-metodologiczny, jak i gdy idzie o analizy mocnych twórców, autor wykazuje się arcysolidną znajomością współczesnych dyskusji i rozpoznań, równocześnie polskich, jak i międzynarodowych.
Zarazem świadomie i w skupieniu wytycza swoje ścieżki i kreśli własną mapę. Nie ulega wątpliwości, iż rozprawa wzbudzi zaciekawienie wśród literaturoznawców, kulturoznawców i filozofów zainteresowanych problematyką afektu i reprezentacji artystycznej”.
dr hab. Adam Lipszyc, prof. PAN
