Minima aesthetica nie chce jak tradycyjna estetyka wyręczać rozumu w jego poszukiwaniach tego, co źródłowe, istotowe, ontologicznie fundamentalne.Rezygnuje ona z tej roli, oferując w zamian nowy wariant wrażliwości.
Zatrzymuje się na tym, co faktyczne, zjawiskowe, fragmentaryczne, przemijające, kontyngentne, wewnętrznie nietożsame. Na tym, co stanowi odpowiedź na wyzwania współczesnej kultury, między innymi na przemiany zachodzące we współczesnej sztuce.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.