Metody natryskiwania termicznego są jednymi z najmocniej uniwersalnych technik nanoszenia tworzyw powłokowych na materiał podłoża. Zezwalają na one wytwarzanie warstw metalicznych, ceramicznych, jak i kompozytowych, zarówno na podłożach srebrnych, jak i ceramicznych.
Niekorzystny stan naprężeń własnych zarówno w powłoce, jak również na granicy powłoki i podłoża, może posiadać decydujący wpływ na solidność eksploatacyjną produkowanych powłok i warstw. Ocena stanu naprężeń w natryskiwanych powłokach i produkowanych powłokach prowadzona jest metodami analitycznymi, eksperymentalnymi oraz z zastosowaniem analiz numerycznych.
W monografii omówiono założenia do budowy modelu komputerowego układu powłoka metalowa–podłoże ceramiczne pod kątem analizy naprężeń powstałych w procesie natryskiwania termicznego powłok. Na ich podstawie zbudowano model komputerowy (oparty na metodzie części skończonych) w celu analizy i prognozowania naprężeń w otrzymywanych powłokach.
Zamieszczono także wyniki wpływu szybkości uderzenia cząstki, a także rodzaju materiału powłokowego (Cu, Ti) i podłoża (ceramika Al2O3, żelazo) na deformację cząstki, rozkład pola temperatury oraz pola naprężeń w analizie obejmującej fazę tworzenia się powłoki.
Określono wpływ ilości zaimplementowanych podwarstw, z których składa się powłoka, na wielkość i rozkład naprężeń własnych w powłoce po jej utworzeniu i ochłodzeniu do temperatury otoczenia. Zbudowane modele komputerowe weryfikowano przez pomiary wygięcia próbek po procesie natryskiwania cieplnego, a także analityczne obliczenia naprężeń w powłokach na podstawie ich krzywizny wygięcia.
