Wojciech Parzyński opowiada historię starej, dawniej podwarszawskiej, a obecnie w granicach Warszawy nekropolii w Wilanowie i ludzi z nią związanych.
Opisał 200 lat funkcjonowania cmentarza, włączając się do dyskusji o znaczeniu miejsc pamięci dla dziedzictwa kulturowego i potrzebie ich ochrony. Przedstawił biogramy wielu osób pochowanych w Wilanowie – ludzi powszechnie znanych i ważnych w głównej mierze dla społeczności lokalnej.
Publikacja posiada specyficzne wiadomości uzyskane przez autora od rodzin zmarłych, a także liczne fotografie. Jest istotnie bogata w informacje dotyczące pokaźnej historii Polski. Wpisuje się też w nurt edukacji varsavianistycznej.