Publikacja składa się z dwóch znaczących części, z których pierwsza dotyczy rozwoju polszczyzny w krajowej wspólnocie komunikacyjnej, druga zaś pokazuje zarys tego rozwoju w diasporycznych wspólnotach komunikacyjnych poza granicami kraju.
Autor nie ograniczył się tylko do omówienia ewolucji polszczyzny w kraju, lecz uwzględnił ponadto jej sytuację i rozwój poza granicami Polski w polskich środowiskach autochtonicznych i w skupiskach polonijnych. Dzięki temu uzyskujemy pełny obraz przemian, którym podlega język polski w odmianie ogólnej i w odmianach polszczyzny używanych w świecie. Jest to też opracowanie nakierowane na ukazanie ewolucji metod badawczych w obrębie językoznawstwa polonistycznego. Zadania takiego mógł się podjąć tylko znawca opisywanych zagadnień, autor licznych oryginalnych opracowań na ten temat, historyk języka i zarazem doświadczony badacz jego współczesności.
Godna podkreślenia jest trafność wyboru problematyki badawczej oraz wnikliwe wyczucie i wyzyskanie naukowej niszy, o której w pojedynczych, przyczynkarskich artykułach wspominano od lat. Publikacja Stanisława Dubisza bez dwóch zdań nie jest konwencjonalnym podręcznikiem z historii języka polskiego obejmującym ostatnie stulecie. To świetne, napisane z naukowym nerwem kompendium łączące diachronię z dialektologią i synchronią, tradycyjną gramatykę ze stylistyką i językoznawstwo z nauką o literaturze i historią. To bez wątpienia inspirująca lektura dla wszystkich osób zainteresowanych poszukiwaniem związków między językiem a czynnikami zarówno wewnątrz-, jak i zewnątrzjęzykowymi.
Intencją autora jest, żeby ta publikacja uzupełniła w jakimś zakresie naszą wiedzę o historii języka polskiego i polskiej wspólnoty komunikacyjnej w minionym stuleciu oraz przyczyniła się do wzrostu zainteresowania najnowszymi dziejami polszczyzny
Autor nie ograniczył się tylko do omówienia ewolucji polszczyzny w kraju, lecz uwzględnił ponadto jej sytuację i rozwój poza granicami Polski w polskich środowiskach autochtonicznych i w skupiskach polonijnych. Dzięki temu uzyskujemy pełny obraz przemian, którym podlega język polski w odmianie ogólnej i w odmianach polszczyzny używanych w świecie. Jest to też opracowanie nakierowane na ukazanie ewolucji metod badawczych w obrębie językoznawstwa polonistycznego. Zadania takiego mógł się podjąć tylko znawca opisywanych zagadnień, autor licznych oryginalnych opracowań na ten temat, historyk języka i zarazem doświadczony badacz jego współczesności.
Godna podkreślenia jest trafność wyboru problematyki badawczej oraz wnikliwe wyczucie i wyzyskanie naukowej niszy, o której w pojedynczych, przyczynkarskich artykułach wspominano od lat. Publikacja Stanisława Dubisza bez dwóch zdań nie jest konwencjonalnym podręcznikiem z historii języka polskiego obejmującym ostatnie stulecie. To świetne, napisane z naukowym nerwem kompendium łączące diachronię z dialektologią i synchronią, tradycyjną gramatykę ze stylistyką i językoznawstwo z nauką o literaturze i historią. To bez wątpienia inspirująca lektura dla wszystkich osób zainteresowanych poszukiwaniem związków między językiem a czynnikami zarówno wewnątrz-, jak i zewnątrzjęzykowymi.
Intencją autora jest, żeby ta publikacja uzupełniła w jakimś zakresie naszą wiedzę o historii języka polskiego i polskiej wspólnoty komunikacyjnej w minionym stuleciu oraz przyczyniła się do wzrostu zainteresowania najnowszymi dziejami polszczyzny
Tytuł Najnowsze dzieje języka polskiego Autor Stanisław Dubisz Wydawnictwo Elipsa Dom Wydawniczy EAN 9788380173484 ISBN 9788380173484 Kategoria Literatura, Literaturoznawstwo ilość stron 184 Format 250x176 mm Rok wydania 2020 Oprawa broszurowa
