Mikołaj z Kuzy (właśc. Nicolaus Krebs, 1401-1464, niemiecki teolog i kanonista, kardynał, pełen ducha ekumenizmu żywy umysł średniowiecza/renesansu) pisał śmiało o Bogu, z góry zapowiadając, że wie o nim najwięcej, ponieważ nic nie wie.
Ta paradoksalna strategia teologii apofatycznej - negacje mówią prawdę, a afirmacje nie wystarczają - jest oparte na,,niewiedzy". W niniejszej,,De docta ignorantia" (1440) taka,,docta" ignorancja nie ma, wbrew rozpowszechnionemu przekonaniu, charakteru,,uczonej" niewiedzy, a więc wiedzy pozornej, pseudowiedzy.
Niewiedza jest właśnie pozytywnym stanem sprzed wszelkiej wiedzy. Kiedy zostanie,,pouczona",,,oświecona", niewiedza-przed-wszelką-wiedzą staje się źródłem poznania Boga, czyli ściślej poznania niewiedzy o Bogu.
Dla Mikołaja z Kuzy Bóg jest,,przed" wszystkim, nawet przed sprzecznością, jako ten, który w ogóle wszelką wypowiedź, prawdziwą albo fałszywą, pozwala na. Ta kłopotliwa dla dogmatyki pod względem ducha, ale nie negująca jej litery wizja Boga jako Bytu poza wszelkim określeniem znajduje żywy wyraz w metaforyce matematycznej, jako że Kuzańczyk był biegły także w tej dziedzinie.
Produktem ubocznym,,oświecenia" są więc efektowne, pionierskie rozważania z zakresu rachunku nieskończonościowego, a nawet odkrycie na drodze spekulatywnej, iż Ziemia nie jest centrum wszechświata.
Dla poszukujących bardziej uchwytnej teologii autor przeznaczył trzecią, chrystologiczną część swojego dzieła. To wydanie w dodatku przekład dialogu Mikołaja z Kuzy,,O Bogu ukrytym". Tytuł O oświeconej niewiedzy Autor Mikołaj z Kuzy Wydawnictwo Aletheia EAN 9788362858545 ISBN 9788362858545 Kategoria Literatura, Filozofia liczba stron 238 Format 14,5x20,5 cm Rok wydania 2014 Oprawa broszurowa
