Książka, którą Czytelnik trzyma w ręku, nie jest biografią. To wybór dokumentów pokazujących dzieje Warszawy w latach 1889—1939 – przez życie i działalność mojego pradziadka, Piotra Drzewieckiego.
Z relacji prasowych, dokumentów i artykułów wyłania się postać istotnie utalentowanego organizatora, pełnego inicjatywy propagatora nowych kierunków technologicznych, inicjatora idei naukowej organizacji pracy, a w najcięższych dniach stolicy, w czasie okupacji niemieckiej oddanego i odważnego prezydenta Warszawy.
Piotr Drzewiecki, działając w Komitecie Obywatelskim przekształconym w Radę Miejską, stworzył podstawy organizacyjne i prawne samorządu miejskiego. Wydawałoby się, że suche teksty archiwalne nie mogą oddać cech charakteru człowieka.
Tymczasem zagłębiając się w ich treść, poznajemy osobę o bardzo szlachetnej, łagodnej i pogodnej naturze, sprawiedliwego i wyrozumiałego pracodawcę, obfitego filantropa. Mógłby być wzorem do naśladowania dla każdego.
Elżbieta Wodzyńska
