Poszłam na wojnę secesyjną. Nie wybrałam się jednak do archiwum, choć to najistotniej wyszczególniona droga dla badacza, którego zajmuje historia. Zainteresowana powrotami historii w teatrze, poszłam przyjrzeć się bitwom, wystawianym w ponowionym czasie, wykoślawionym niczym kość wyłamana w stawie.
Dlatego także nigdy nie miałam pełnej jasności co do kierunku, w którym zmierzam. W tej książce też splatają się prowadzące w przeróżnych kierunkach ścieżki, łączące sztukę performansu, odtworzenia amerykańskiej wojny secesyjnej, teorię performansu, wydarzenia teatralne, fotografię, rzeźbę i zróżnicowane odmiany sztuki żywej.
U źródeł moich badań znajdują się pytania o czasowość, standardową dla odtworzeń, intermediów, czasu synkopowanego i działań teatralnych, a także ich współ(nie)ożywienia, żeby posłużyć się terminem inter(in)animation Freda Motena i Johna Donne'a.
Z różnych powodów tekst, którym otwieram tę książkę, pod wieloma względami nie przypomina przedmowy. W głównej mierze dlatego, iż w pokaźniejszym stopniu niż kolejne rozdziały rozwija się kalejdoskopowo, przemierzając przecinające się ścieżki, dotyka wielu czasów, rozmaitych miejsc i nakładających się na siebie dziedzin nauki.
Gdyby ktoś chciał znaleźć jakiś punkt orientacyjny czy kierunkowskaz, okazałoby się nim zapewne doświadczenie odtworzenia (tak w ponownie zrealizowanym dziele sztuki, jak w jeszcze raz odegranej wojnie) jako intensywny, ucieleśniony wgląd w powtórzenie czasu, w jego pojawienie się kolejny raz.
W tym sensie wspólnym mianownikiem wszystkich analiz w tej książce jest badanie afektu jako formy poznania (w rozdziale czwartym nazywam to trudem życia) i charakterystyczne dla tej procedury obietnice i pułapki.
Pozostaje performans zaczynam od analizy odtworzeń amerykańskiej wojny secesyjnej w pierwszym i drugim rozdziale, a następnie przechodzę do kwestii związanych z teatrem, performansem, sztuką i fotografią.
W zakończeniu natomiast powracam do odtworzeń wojennych potyczek w kontekście sztuki, nawiązując do paradoksalnego wezwania do broni w książce The Muster (2005) Allison Smith. Wszakże w pierwszych rozdziałach częściowo zawieszam pytanie o polityczną stawkę odtworzeń, ale powracam do niego w finale, zwłaszcza w odniesieniu do ruchu konfederatów.
Staram się bowiem czytelnie przedstawić obosieczną politykę (a może nawet ryzyko) łączenia odtworzeń bitew z jawnie lewicowymi projektami artystycznymi, a także zastanowić się nad sensem protestu tak dawniej, jak teraz.
Tytuł Pozostaje performans Autor Rebecca Schneider Wydawnictwo Księgarnia Akademicka EAN 9788381381659 ISBN 9788381381659 Kategoria Literatura, Kultura ilość stron 408 Format 205x145x18 mm Rok wydania 2020 Oprawa broszurowa
