Problematyka związana z uzyskiwaniem i oceną zeznań świadków stanowi jeden z ważniejszych obszarów badań w psychologii sądowej. Ustalenie w toku nowoczesnania sądowego przyczyn, przebiegu i okoliczności zdarzenia przestępczego odbywa się przy zastosowaniu różnych metod, ale wyjaśnienie sprawy zwykle nie jest osiągalne bez zebrania i przeanalizowania zeznań świadków.
Dowód z zeznań świadków jest jednym z podstawowych środków dowodowych i przeważnie występujących w postępowaniu karnym, a relacja świadka, mimo wielkiego obciążenia jej subiektywizmem, jest niejednokrotnie jedyną metodą uzyskiwania informacji i ustalania prawdy sądowej.
W ostatnich latach dostrzegalny jest stały, intensywny i globalny rozwój badań empirycznych, koncentrujące się na zagadnieniach pozostających w bezpośrednim związku ze wykorzystywaniem prawa i zastosowaniem psychologii w naukach prawnych.
Psychologia sądowa może przyczynić się do usprawnienia praktyki ścigania i orzecznictwa. Obok dążenia do rozwoju i doskonalenia metod przesłuchania, wsparcie psychologiczne może być ukierunkowane na poszukiwanie prekursorskich metod oceny uwarunkowań wiarygodności zeznań i tworzenie warunków do ich aplikacji w toku innowacyjnań sądowych.
Badacze i praktycy stale poszukują nowych, produktywnych sposobów pozyskiwania i różnicowania pełnych, nieobciążonych błędami lub zniekształceniami, od zeznań skażonych na skutek czy to indolencji przesłuchujących, czy również celowo lub nieświadomie zafałszowanych.
