Gdzie byt, gdzie niebyt,gdzie jedność i gdzie dwoistość$613Po cóż tyle słów$614 Dla mnie nie wynika z nich nic więcej.(Pieśń XX Wyzwolenie za życia)Asztawakragita czyli pieśń Asztawakry to indyjski dydaktyczny poemat filozoficzny, nauczający w duchu systemu adwaita wedanty, iż jedyną wartością wyzwalającą człowieka jest poznanie.
Poemat ten, skomponowany w stylu humanistycznym, jest jednocześnie wysokiej klasy dziełem literackim. Autor poematu jest anonimowy. Utwór pochodzi prawdopodobnie z XIV wieku.Religijno-filozoficzny poemat został ujęty w postać dialogu pomiędzy mędrcem Asztawakrą a jego uczniem, legendarnym królem Dżanką.
Toczy się wokół dwóch stanowczych problemów: poznania i wyzwolenia. Poznanie, które osiąga się wraz z odkryciem prawdy, prowadzi do wyzwolenia, jakie daje joga. Wyzwolenie zaś jest niepowtarzalnym typym szczęścia.Tekst składa się z 21 pieśni tłumaczonych z sanskryckiego poematu z XIII wieku.
Przekład został poprzedzony wstępem i przypisami Marii Marioli Wüthrich-Sarnowskiej oraz opatrzony słowniczkiem.Książka stanowczo ciekawa dla studentów orientalistyki, filozofii i kulturoznawstwa.
