Monografia składa się z czterech rozdziałów. Stanowi ona studium polskiego systemu finansowego gospodarki w kontekście jego służebnej roli we wspieraniu rozwoju gospodarek regionalnych. Autorzy opracowania odpowiadają na pytania o to, w jaki sposób i dlaczego zmieniały się regionalne systemy finansowe gospodarki w Polsce; jakie były drogi (sposoby) ich doskonalenia w kierunku zapewnienia lepszej odpowiedzi sektora finansowego na potrzeby gospodarki w regionie (województwie); jakie są kierunki i perspektywy ich przyszłego rozwoju.
W książce przedstawiono i rozpoznano: regionalny rynkowy system finansowy jako złożoną kategorię ekonomiczno-finansową; sektor instytucji kredytowych w regionalnych systemach finansowych wraz z różnymi ścieżkami jego rozwoju; sektor publicznych pośredników finansowych jako rezultat ingerencji jednostek samorządu terytorialnego w system finansowy gospodarki.
Dokonano również oceny i określono perspektywy rozwoju regionalnych instytucji finansowych poprzez pryzmat ich dualnej roli: instrumentu interwencji publicznej prowadzonej przez władze regionalne i podmiotów rynkowego systemu finansowego w Polsce.
W opracowaniu szczegółowo omówiono m.in. Następujące zagadnienia: instytucje bankowe w Polsce i ich rola w produkcji regionalnego systemu finansowego do 1952 roku, zinstytucjonalizowana ingerencja samorządu terytorialnego w regionalne systemy finansowe – sektor publicznych pośredników finansowych; ocena pośrednictwa finansowego prowadzonego poprzez regionalne fundusze rozwoju w Polsce
