Wśród wielu zakonów rycerskich prym wiedli templariusze (Ubodzy Rycerze Chrystusa i Strażnicy Świątyni Salomona) - zakon najmniej poznany i najszczególniej zagadkowy. Na ziemiach polskich pojawili się na przełomie XII i XIII wieku.
Cieszyli się sławą wspaniałych wojowników i strategów. Oprócz miecza w Europie bronił ich dodatkowo krzyż. Musieli się z nimi liczyć wszyscy chrześcijańscy władcy. Ważnym również zadaniem wszystkich europejskich komandorii tego zakonu było intensywne pomnażanie majątku.
Templariusze zarządzali tysiącami hektarów ziemi, lasami i jeziorami. Sprowadzali osadników, zakładali nowe miasta i wsie. Budowali drogi i mosty, wytyczali i ochraniali szlaki komunikacyjne. Pobierali myto, dysponowali targowiskami, karczmami i młynami.
Ich posiadajątki zwalniane były z dziesięcin, kolęd oraz wszelkich świeckich i kościelnych świadczeń podatkowych. W opinii współczesnych Rycerze Chrystusa byli niezmiernie bogaci, jednak w chwili kasaty ruchomy posiadajątek komandorii przepadł bez śladu.
W jaki sposób zniknął$962 Gdzie się podział$963 Do dziś krążą legendy o skarbach templariuszy ukrytych głęboko w tajemnych i niedostępnych miastach.
