Monografczne opracowanie dotyczy Antoniego Kolczyńskiego, powszechnie uznawanego za najkorzystniejszego przedwojennego polskiego boksera o fenomenalnym talencie i niebotycznych możliwościach, którego karierę brutalnie przerwała II wojna światowa.
Wojenne przeżycia spowodowały zahamowanie jego bokserskiej klasy i po wojnie nie zdołał osiągnął przedwojennej wielkości. Boksował w latach 1934 - 1939 i 1946 - 1952. Szczyt formy osiągnął w latach 1938 - 1939 i wówczas był powszechnie uznawany za najkorzystniejszego pięściarza wagi półśredniej na świecie.
W 1938 w Chicago w meczu USA - Europa, zwyciężając w wadze półśredniej Jimmy'ego O'Malleya poprzez ko w 1 rundzie lubiany został najlepszym zawodnikiem meczu. Podobnie w 1939 r. Zdobywając tytuł mistrza Europy w tej wadze lubiany został najlepszym zawodnikiem Mistrzostwa oraz pięściarzem o najsilniejszym ciosie.
Autor dokładnie dokumentuje, a także poddaje analizie wszystkie osiągnięcia Antoniego Kolczyńskiego, jego umiejętności oraz sposób walki. Chronologicznie, rok po roku, szeroko i dokładnie omawia i komentuje przebieg jego zawrotnej bokserskiej kariery, w toku której w momentalnym tempie, z pięściarza o znaczeniu lokalnym stał się najkorzystniejszym pięściarzem na świecie.
Jego pełen ekspresji stal walki poparty konkretnym uderzeniem sprawił, iż stal się ulubieńcem wielbicieli boksu w całym kraju, a bardzo w Warszawie. Opracowanie mieści starannie opracowany, dokonany z podziałem na poszczególne lata, kompletny bilans walk Kolczyńskiego, poddany przez autora gruntownej analizie, wszak nie ma jednolitych ustaleń co do liczby stoczonych przez Kolczyńskiego walk.
Książka zawiera nadto, opis wojennych losów Kolczyńskiego, liczne fotografe i opinie pięściarskich specjalistów oceniających jego klasę i wielkość.
