Sławomir iwasiów, jerzy madejski Geoliteratura. przewodnik, bedeker, poradnik

Miejsce przewodnika wśród dzisiejszych gatunków piśmiennictwa uświadamia nam zakres zmian w kulturze współczesnej. Z gatunku peryferyjnego staje się on gatunkiem centralnym. W coraz pokaźniejszym stopniu jest nie tylko nośnikiem treści poznawczych i użytkowych, ale bywa także swoistym instruktażem przeżywania przestrzeni – miasta i natury.równocześnie obserwujemy cykl dopasowania literatury do jej „przewodnikowego” rozumienia. Powieści stają się źródłem scenariuszy wędrówek po mieście. Współbieżne z tym są procesy przypasowania pisarzy do roli przewodników i profilowanie poprzez nich swej twórczości w taki sposób, by mieściła się we współczesnych ramach dyskursywnych. W coraz obszerniejszym stopniu współczesne poradniki nie są dziełem naukowców czy dziennikarzy, lecz „amatorów” i pasjonatów. Nie mniej zajmujące są zagadnienia narodowe i etniczne w przewodnikach. A zatem w badaniach narracji przewodnikowych pokaźne jest, jak my widzimy innych i jak inni nas postrzegają.

Ze wstępu

"Geoliteratura z całą pewnością okaże się kolejną ważną książką z nurtu badań związanych z rozwojem Nowego Regionalizmu. Teksty zamieszczone w tym zbiorze – jak to z reguły bywa w takich przypadkach – różni wyjątkowo niemało, jednak łączy rzetelny namysł nad określoną w tytule, rozlegle ujmowaną problematyką. Podjęcie badań nad społeczną rolą, wspólnotową perspektywą i obieraną jednostkowo poetyką dzieł, które można przyporządkować genologicznie do zbioru przewodników (bedekerów, „spacerowników”) umożliwia rozpoznanie dużo szerzej zakrojonych zagadnień, takich jak: tożsamość lokalna, kresowość, pogranicze kulturowe, obcość/swojskość. Pozwala nadto charakteryzować współczesne sposoby pojmowania i użytkowania samego pojęcia regionalizmu oraz sprawdzać ergonomiczność wypracowanych w jego ramach narzędzi analitycznych i interpretacyjnych".

Z recenzji dr hab. Agnieszki Czyżak, prof. UAM