'Katarzyna Gondek luźno porusza się pomiędzy biegunami poetyk, z pełną świadomością praktyczności wynalazków starych i nowych, które sumują się w bogate instrumentarium wersyfikacji i obrazowania.
Służy to nie tylko zabiegom stylizatorskim,również dostosowaniu tonacji wiersza do zmiennych nastrojów, okoliczności i przedmiotów refleksji. Chodzi zwłaszcza o dobór adekwatnego odcienia patosu jednostajnego ironią i zdystansowanego dyskretną autoironią.
Dominuje elegancja mowy odświętnej nad codzienną, niekiedy z odwołaniem do dawnej metody uwznioślania myśli okrągłością frazy, miarą wiersza regularnego, wreszcie rymem - środkiem niejako nadającym wypowiedzi i zamkniętej w niej prawdzie niewzruszony autorytet.' z posłowia Piotra Michałowskiego Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
