W tym zbiorze wierszy Zofii Zarębianki, siódmym z kolei, poprzedzonym przez tomik Tylko na chwilę (2012), od razu zauważamy przedłużenie linii tematycznych i konsekwencję w zakresie wyborów i realizacji artystycznych. Na plan pierwszy wybijają się rozważania eschatologiczne – o finalnych przeznaczeniach, śmierci przeżytej świadomie, obdarzonej religijnymi, a także egzystencjalnymi sensami, o rzeczach aktualnych skierowanych ku przyszłości, kiedy nastąpi przekroczenie granicy życia, o wyobrażeniach kresu, niepokojach i lękach związanych ze spotkaniem z tym, co zagadkowe, zakryte, niewyobrażalne. Poetka układa proces „wierszy dośmiertnych, jak rozumiem ten neologizm, wychylonych ku granicznemu doświadczeniu, jasno rozumiejących byt dla- i ku śmierci, uwikłanych w czas płynący, który niesie zagrożenie, złożonych z przeczuć i wizji niepojętych przestrzeni – nie z tego świata, skrajnie więc obcych. W eschatologii prywatnej odsłaniają się, choć nie do końca, kluczowe fragmenty autobiografii, ślady traumy spowodowanej przez chorobę. Rozmowa z sobą raz po raz podciąga się ku innemu rozmiarowi, przeradza się w poszukiwanie transcendentnych uwarunkowań jednostkowego dramatu. / z posłowia Wojciecha Ligęzy
- Autorzy: Zarębianka Zofia
- Ciężar: 0,122
- Format: 14.9x20.8
- Języki: polski
- Kod wydawcy: 43860
- objętość: 71
- Oprawa: Miękka
- PKWiU: 58.11.1
- Rok wydania: 2017
- wariant publikacji: KS
- Wydawca: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich
- Wysokość: 6
