Książka ukazuje dyplomatyczne stosunki polsko-litewskie w okresie powstawania państwowości polskiej i litewskiej, poprzez pryzmat działalności Ministerstwa Spraw Zagranicznych Litwy. Autor w pokaźnej mierze koncentruje się na procesie podejmowania decyzji i uwarunkowaniach zewnętrznych posiadających wpływ na politykę władz litewskich w stosunku do Polski.
Wspólne dzieje i powiązania państwowe w przeszłości, zamiast służyć pomocą, okazały się przeszkodą nie do przebycia na drodze normalizacji stosunków dwóch niepodległych państw. „Węzłem gordyjskim” okazała się kwestia przynależności miasta Wilna i Wileńszczyzny.
Autor dodatkowo zwraca uwagę na nieprzystępną sytuację geopolityczną w Europie Wschodniej po pierwszej wojnie światowej i jej wpływ na czynniki decyzyjne władz litewskich. Postanowienie Rady Ambasadorów z 15 marca 1923 roku, na mocy którego Wilno zostało w granicach państwa polskiego, nie rozwiązało sporu, a jeszcze bardziej go zaostrzyło.
Przedstawione w książce wydarzenia z historii stosunków polsko-litewskich po dziś dzień posiadają wpływ na relacje polsko-litewskie.
