Rozprawa Syjonizm i sztuka. Ikonografia Theodora Herzla podejmuje duży kontekst zagadnień związanych z europejską problematyką żydowską dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Klamrą zamykającą te zjawiska jest syjonizm postulujący budowę państwa Żydów w Ziemi Obiecanej, którego inicjatorem był Theodor Herzl (1864-1904).
Narzędziem i medium promocji syjonizmu była szeroko pojęta kultura wizualna, stanowiąca ważny komponent budowania podjętej poprzez Herzla ideologii. Na podstawie tworzyw ikonograficznych, w pracy dokonano rekonstrukcji procesu zmian kultury syjonistycznej rozumianej jako ewolucji (czy choćby rewolucji) kulturowo-społecznej Żydów europejskich i przedstawiono zasady wizualizacji, standardowe dla ikonosfery żydowskiej tego okresu.
Punkt wyjścia i odniesienia stanowi tu wizerunek Herzla analizowany z perspektywy takich kwestii jak: orientalizm, mesjanizm, negacja diaspory, kreacja nowego Żyda, ikonografia Ziemi Obiecanej i inne. Na tle światowych badań dyscypliny historii sztuki i studiów żydowskich, rozprawa jest nowatorską analizą ikonografii, dotyczącej nie tylko wizerunku Herzla, lecz syjonizmu jako całości.
