Celem przedstawionych w monografii badań teoretycznych i doświadczalnych była poprawa jakości montowanych zespołów obrabiarkowych przez planowy wybór ich części składowych (obrobionych korpusów). Zamieszczono w niej autorskie modele teoretyczne i algorytmy służące do rozwiązania problemu najkorzystniejszego pod względem dokładności geometrycznej doboru części korpusowych.
W celu wyznaczenia modelu błędów zespołów nieruchomych ich powierzchnie uśredniano metodą najmniejszych kwadratów i analizowano ich błędy kątowe względem jednej bazy. W modelu błędów wolumetrycznych połączeń ruchomych uwzględniano błędy geometryczne powierzchni pod prowadnice, a także odkształcenia korpusów spowodowane przez siły masowe i sztywność układów prowadnicowych.
Modele współpracy powierzchni roboczych zespołów prowadnicowych walidowano, porównując obliczone błędy prostoliniowości z wartościami zmierzonymi autokolimatorem. Na potrzeby oceny jakości potencjalnego typu montażowego wprowadzono pojęcie teoretycznego błędu przestrzennego VEt.
w trakcie badań sprawności opracowanych metod w warunkach przemysłowych uzyskano przeciętny wzrost skrupulatności geometrycznej zmontowanych zespołów obrabiarkowych o ok. 30%.
