Co o Narkotykach Witkacego pisali przedwojenni recenzenci$801 Dlaczego nie wszystkim spodobał się popularny traktat Witkiewicza$802 Tomasz Pawlak, witkacolog, autor opracowania Listów do zróżnicowanych adresatów, zebrał i uporządkował przedwojenne recenzje słynnego traktatu z 1932 roku.
Według Anny Micińskiej recenzje,,ugruntowały złą sławę" Witkacego jako narkomana. I choć trudno z tym polemizować, skoro nadal witkacologia walczy z tak przyprawioną Witkiewiczowi gębą, to jednak przedwojenne teksty nie tylko wskazują ciekawe wątki interpretacyjne, podkreślające dydaktyczny charakter książki, czy nawiązania do światowej literatury przedmiotu, ale zdradzają także wszechstronną znajomość kontekstu kulturowego czy wreszcie erudycję samych recenzentów.
Recenzje te, zebrane w jednym miejscu, opatrzone licznymi przypisami, są perfekcyjnym uzupełnieniem lektury Narkotyków S.I. Witkiewicza. Narkotyki i Niemyte dusze, czyli dwa odrębne utwory Witkacego o charakterze publicystycznym łączy stanowisko autora:,,Oświadczam oficjalnie, iż piszę poważnie i chcę wreszcie coś bezpośrednio pożytecznego zdziałać...".
W książce stanowiącej pierwszą część tomu (Nikotyna, alkohol, kokaina...) przedstawił Witkiewicz swój - niezwykle krytyczny - stosunek do narkotyków i przeżycia związane z ich zażywaniem. W części drugiej (Niemyte dusze) pisarz oferuje społeczeństwu psychoanalizę jako narzędzie ocalenia przed nadciągającym kataklizmem.
Uświadomiwszy rodakom polskie grzechy główne, chce ich od nich uwolnić, to znaczy,,umyć" ich dusze.
