Życie mnisze św. Hieronima pomaga dostrzec inny, może nie zawsze korzystnie znany rozmiar jego bogatej osobowości i bardziej docenić wielkość działalności duszpasterskiej człowieka, który potrafił zapalić umysły pragnieniem wspinania się na szczyty świętości.
Doświadczenie monastyczne św. Hieronima jest cenne także z tego powodu, że dzięki niemu łatwiej możemy zrozumieć sam monastycyzm łaciński (a bardzo pierwsze jego kroki i młodzieńczą miłość).Duchowe dzieło Hieronima w Rzymie, zaszczepienie wśród kobiet i panów entuzjazmu dla ideałów surowych, które sam przejął od wschodnich mistrzów – przyczyniło się do powstania mniszych wspólnot na Zachodzie, czerpiących z ducha monastycyzmu wschodniego.
To właśnie przeszczepienie wschodniej ascezy na grunt łaciński dało początek monastycyzmowi zachodniemu wzorującemu się na przykładach mnichów wschodnich. Św. Hieronim i jego towarzysze życia mniszego są więc niejako łącznikami monastycyzmu wschodniego i zachodniego.
Jeśli jest prawdą, że monastycyzm zachodni przybrał własne parametry, które wyłoniły się pod wpływem określonych warunków historyczno-socjalnych świata późno-antycznego, i dlatego ten charyzmatyczny ruch uniezależniał się coraz to bardziej od wschodniego, to także jest prawdą, że ascetyzm zachodni narodził się bezpośrednio ze wschodniego i przez długie lata właśnie z niego czerpał natchnienie.Gdy utożsamiamy monastycyzm zachodni z dziełem św.
Benedykta z Nursji, nie wolno nam zapominać, iż oparł się on na tradycji mniszej, która liczyła wówczas już prawie dwieście lat i za każdym razem czerpała natchnienie z ascetyzmu wschodniego. Co więcej, sam św.
Benedykt wskazuje na zakorzenienie swoich ideałów monastycznych w tradycji mniszej jako takiej, a osobliwie w tradycji wschodniej; Benedykt zna korzystnie monastyczne teksty swych poprzedników (reguły Pachomiusza, Bazylego, Augustyna, Cezarego z Arles) i poleca swoim mnichom m.in.
regułę sporego prawodawcy monastycyzmu greckiego – św. Bazylego szerokiego. Poczynając zaś od św. Benedykta, można mówić o konwencjonalnym monastycyzmie zachodnim, który przetrwał aż do naszych czasów. W odróżnieniu od wschodniego monastycyzmu św.
Benedykt złagodził surowość ascezy ze względu na mniejszą oporność ludzi żyjących na Zachodzie, których kulturę niszczyły napierające ludy barbarzyńskie. Ojciec monastycyzmu zachodniego wzbogacił minimalistyczną mądrość prawodawców wschodnich dzięki ojcowskiej funkcji, jaką we wspólnocie mniszej sprawuje opat.
Św. Benedykt przeciwstawia charyzmatycznej wolności, która charakteryzuje monastycyzm wschodu, ergonomiczną regułę wspólnotową. Monastycyzm benedyktyński wprowadza na dodatek nakaz pracy ręcznej. Wraz ze św. Hieronimem pozostajemy natomiast jeszcze w tej interesującej formie monastycyzmu, która w całości naśladuje przykład wschodni.
Odzwierciedla się to w napisanych przezeń żywotach mnichów (Vitae), które są tego jasnym, entuzjastycznym i żywym wyrazem. Hieronim bowiem pisze je podczas swego życia pustelniczego. Jako takie są więc owocem właśnie tegoż typu życia.
Układa je, by uwiecznić to życie, jego czar i wzniosłość. Biografie trzech świętych pustelników są więc owocem Hieronimowej gorliwości bezkompromisowej i umiłowania życia mniszego / Bazyli Degórski OSPPE, fragment wstępu Tytuł Żywoty mnichów Pawła Hilariona Malchusa Autor Św.
Hieronim ze Strydonu Wydawnictwo Tyniec EAN 9788382051940 ISBN 9788382051940 Kategoria Nauki humanistyczne\Religioznawstwo liczba stron 316 Format 12.5x19.5x2.3 cm Rok wydania 2022 Oprawa Miękka Wydanie 2 Waga 0.282 kg
