Liryka Stanisława Czerniaka jest zjawiskiem wyjątkowym na tle polskiej poezji współczesnej. Mimo że autor należy generacyjnie do pokolenia Nowej Fali, z biegiem lat wykształcił własny, odrębny styl, którego wyznacznikiem jest wdawanie się w poetyckim języku w dyskusję z konwencjonalnymi ujęciami filozoficznymi.
Jest to poezja wyrafinowana językowo i intelektualnie, przesycona rozlicznymi aluzjami do kulturowej tradycji Zachodu. Paweł Dybel pokazuje zagadkowy obraz tej poezji, wydobywa przenikający ją egzystencjalny dramatyzm, a zarazem jej subtelną ironię i dowcip.
W klarowny sposób objaśnia jej,,gry językowe", a także spektakularnie tropi jej filozoficzne implikacje. Książka Pawła Dybla o liryce Stanisława Czerniaka, podejmując kwestię relacji filozoficznego języka pojęć do poezji, wpisuje się w jedną z najważniejszych debat we współczesnej humanistyce.
Zarazem stanowi ona cenne osiągnięcie interpretacyjne, i to nie tylko na tle dotychczasowych opracowań tej twórczości,ponadto rozpraw dotyczących oryginalnego gatunku, jakim jest liryka filozoficzna.
Prof. Dr hab. Ryszard Nycz Ta książka to wymowny przykład,,krytyki towarzyszącej" (wedle Jerzego Kwiatkowskiego), rozjaśniającej nieprzystępne miejsca w wyrafinowanej poetycko i filozoficznie liryce autora Iskry buntu.
interesująco napisana, ze perfekcyjnymi interpretacjami, wprowadza twórczość Czerniaka w obieg narracji literaturoznawczych zarezerwowanych dla poetów znacznych, a nie przygodnych. To książka pisana prawidłowymi emocjami - wyczuwa się w niej kulturę obcowania z tajemnicą poezji, szacunek i sympatię do poety, zachwyt.
Prof. Dr hab.
