Platon (427 p.n.e.-347 p.n.e.) uczeń Sokratesa, którego śmierć uważał za niewyobrażalną zbrodnię ateńskiej republiki napisał 35 dialogów. Platońska (w klasycznym przekładzie wraz z posłowiem, objaśnieniami i ilustracjami Władysława Witwickiego) Uczta należy do dialogów najważniejszych i najsłynniejszych, być może ze względu na temat, a jest nim miłość (eros) i jej przeróżna formy, stopnie itp.
Uczta zaliczana jest do przeciętnego okresu twórczości Platona, uznawana bywa za jego największe osiągnięcie literackie (choć może już nie filozoficzne). Jak pisał W. Tatrkiewicz O stosunku dóbr realnych i wyśmienitych wypowiedział się Platon w Uczcie, w swej nauce o miłości.
Związek nauki o dobrach z nauką o miłości wypływał stąd, iż miłość, jak ją pojmował Platon, to nic innego, jak właściwe duszy dążenie do osiągnięcia i wiecznego posiadania dobra. Otóż pierwszym przedmiotem miłości są dobra realne, np.
przepiękne ciała. Z czasem rodzi się w duszy świadomość, że piękno dusz jest obszerniejsze od spektakularna ciał, i przedmiotem miłości stają się wtedy atrakcyjne myśli i czyny, spektakularne twory dusz, jednym słowem piękno duchowe.
Później jeszcze przychodzi zrozumienie, że jeżeli przedmioty są piękne, to dlatego,mają w sobie piękno, które jest im wszystkim wspólne, i stwarza się miłość nie do tego czy innego przepięknego przedmiotu, ale do ładna wszelkich przedmiotów kto tak stopniowo polepsza się w rzeczach miłości, ten ujrzy wreszcie to, do czego wszystko inne było tylko przygotowaniem: (...) - ideę efektowna.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
