"Kronika kulturalnego życia PRL
Nigdy niepublikowany dziennik Tadeusza Kwiatkowskiego – krakowskiego pisarza i scenarzysty
Ważne, nieważne. Dziennik 1953-1973 to książka o życiu artystycznych sfer Krakowa i Warszawy lat 50., 60. I 70. Jednocześnie, to zapis wnikliwych obserwacji, podziwów i utyskiwań jednego z najciekawszych twórców tamtego czasu. Kwiatkowski notuje, co czytał, gdzie bywał, co go inspirowało do pisania powieści, scenariuszy filmowych i teatralnych oraz skeczy kabaretowych. Bezcenne z dzisiejszej perspektywy są barwne, utkane z anegdot portrety Kazimierza Wyki, Wisławy Szymborskiej czy Wojciecha Hassa.
Co dla trzydziestoparoletniego pisarza jest ważne, a co nieistotne? Co zajmuje go w trakcie spotkań Związku Literatów Polskich? Jakie tematy porusza w kawiarnianych rozmowach z Jerzym Wittlinem, Ludwikiem Jerzym Kernem, Jarosławem Iwaszkiewiczem i innymi znanymi twórcami?
„Nie był komunistą, spotkał się w 1957 z Giedroyciem, znał Gombrowicza, jego przyjacielem był Karol Wojtyła, żoną wybitna aktorka i przyjaciółka Wojtyły, Halina Kwiatkowska. Lecz też pisarz nie był w jawnej opozycji wobec systemu… Wyłania się dzięki temu z jego dziennika oryginalny portret PRL-owskiej codzienności, zwłaszcza inteligenckiej obyczajowości, a dalej wielkości i nędzy ówczesnych literatów. Bywa również Kwiatkowski socjologiem, notującym systematycznie np. Rozmaite dowcipy, przy pomocy których Polacy oswajali rzeczywistość PRL.
prof. Maciej Urbanowski
W ręce czytelników trafia pierwszy z dwóch tomów dziennika Tadeusza Kwiatkowskiego – przykład genialnej literatury, lecz i być może ostatni obfity dziennik, któremu do tej pory nie było informacje ukazać się drukiem."
Nigdy niepublikowany dziennik Tadeusza Kwiatkowskiego – krakowskiego pisarza i scenarzysty
Ważne, nieważne. Dziennik 1953-1973 to książka o życiu artystycznych sfer Krakowa i Warszawy lat 50., 60. I 70. Jednocześnie, to zapis wnikliwych obserwacji, podziwów i utyskiwań jednego z najciekawszych twórców tamtego czasu. Kwiatkowski notuje, co czytał, gdzie bywał, co go inspirowało do pisania powieści, scenariuszy filmowych i teatralnych oraz skeczy kabaretowych. Bezcenne z dzisiejszej perspektywy są barwne, utkane z anegdot portrety Kazimierza Wyki, Wisławy Szymborskiej czy Wojciecha Hassa.
Co dla trzydziestoparoletniego pisarza jest ważne, a co nieistotne? Co zajmuje go w trakcie spotkań Związku Literatów Polskich? Jakie tematy porusza w kawiarnianych rozmowach z Jerzym Wittlinem, Ludwikiem Jerzym Kernem, Jarosławem Iwaszkiewiczem i innymi znanymi twórcami?
„Nie był komunistą, spotkał się w 1957 z Giedroyciem, znał Gombrowicza, jego przyjacielem był Karol Wojtyła, żoną wybitna aktorka i przyjaciółka Wojtyły, Halina Kwiatkowska. Lecz też pisarz nie był w jawnej opozycji wobec systemu… Wyłania się dzięki temu z jego dziennika oryginalny portret PRL-owskiej codzienności, zwłaszcza inteligenckiej obyczajowości, a dalej wielkości i nędzy ówczesnych literatów. Bywa również Kwiatkowski socjologiem, notującym systematycznie np. Rozmaite dowcipy, przy pomocy których Polacy oswajali rzeczywistość PRL.
prof. Maciej Urbanowski
W ręce czytelników trafia pierwszy z dwóch tomów dziennika Tadeusza Kwiatkowskiego – przykład genialnej literatury, lecz i być może ostatni obfity dziennik, któremu do tej pory nie było informacje ukazać się drukiem."
