To historia o budowaniu i utracie wiary w Boga i ludzi. Poruszająca i wieloznaczna powieść obyczajowo-psychologiczna o różnych wymiarach miłości, o rozpaczliwej samotności, żałobie i cierpkiej hipokryzji znikomego miasteczka.
Pastor Tyler Caskey wiedzie życie wypełnione ciężką pracą i miłością Boga. Sam ją gorliwie w sobie pielęgnuje i prowadzi wiernych ku jej źródłom. Przystojny, skromny i wielkoduszny - cieszy się szacunkiem w śladowym miasteczku w Nowej Anglii.
Kiedy umiera jego żona, osieracając dwie córeczki, społeczność wiernych okazuje mu zrozumienie i wsparcie. Z czasem jednak małomiasteczkowa podejrzliwość i żądza sensacji biorą górę nad rozsądkiem czy współczuciem i każą w każdej decyzji pastora doszukiwać się drugiego, brudnego dna.
Pojawiają się plotki na temat romansu pastora z gospodynią i jej enigmatycznego zniknięcia, a jego córki stają się ofiarą okrucieństwa, którym podszyta jest hipokryzja sąsiadów. Elizabeth Strout znów po mistrzowsku rozkłada na czynniki pierwsze strukturę przestrzennych i emocjonalnych powiązań między mieszkańcami malowniczego miasteczka w Nowej Anglii, nie cofa się przed zaglądaniem pod dachy i do sieni.
Przygląda się ludzkim motywacjom z zainteresowaniem, a słabościom z czułością. Nie ocenia, za to uważnie słucha. Mimo gorzkiego obrazu ludzkiej ślepoty i bezlitosnej wzgardy dla krzywdy bliźnich pod płaszczykiem chrześcijańskiej miłości Strout nie pozbawia czytelnika nadziei jedynej, która jest w stanie uratować ludzką godność wobec okrucieństwa losu.
Strout zauważa wszystkich poranionych ludzi i opisuje ich z przejmującą szczerością. Podchodzi do nich ze zrozumieniem i daje nadzieję na pocieszenie. The Washington Post...
