Wiersze lanckorońskie Małgorzaty Misiewicz są jednocześnie sentencjonalne i ulotne. Chwila zastyga w wierszu, jak w bursztynie, który mieni się zróżnicowanymi odcieniami barw. Ulotność nie kojarzy się powierzchowna impresją, przeciwnie – przez jasny ogląd rzeczy poetka wyciąga na świat osadzoną w konkrecie refleksję o przemijaniu oraz – właśnie ulotności życia zawieszonego między krawędziami życia i śmierci.
Liryki Małgorzaty Misiewicz są na wskroś religijne. Doświadczenia wyższego porządku wpisują się w pejzaż Lanckorony. Poetka poszukuje literackiego wyrazu, żeby ukazać drogę od upadku do wzniosłości. Przechodzi poprzez nią pozornie lekko, chciałoby się powiedzieć, w sposób lotny – na podobieństwo motyla unoszącego się nad lanckorońskimi kwiatami. Właściwie nie dzieje się nic niezwykłego, szczególnych obserwacji nie odszukamy: turyści piją piwo, jedzą sernik i w tej scenerii odbywa się lot ku niebu. Chociaż sprawy ziemskie nie tracą swojego znaczenia, może tylko wobec nich powiększa się dystans. Zatem świat poetki został zawieszony między niebem a ziemią, ale bliżej jej chyba do nieba. Albo inaczej: jeśli tłumaczyć doświadczenie ziemskie, to tylko przez niebo, które mówiąca hołubi, przyzywa, nosi w sobie.
(ze wstępu Michała Piętniewicza)
Tytuł Wiersze lanckorońskie Autor Małgorzata Misiewicz Wydawnictwo Stowarzyszenie Pisarzy Polskich EAN 9788396156723 ISBN 9788396156723 Kategoria Literatura\Poezja liczba stron 144 Format 12.4x20.1x1 cm Rok wydania 2021 Oprawa Miękka ze skrzydełkami Wydanie 1 Waga 0.182 kg
