Książka stanowi zbiór siedmiu esejów autorstwa Stanisława Waltosia, które są jednocześnie wspomnieniami, jak i przemyśleniami profesora m.in. Na temat tradycji akademickich, chochlików drukarskich, jubileuszy, jubilatów i wręczaniu ksiąg jubileuszowych, przechodzenia na emeryturę, jak dodatkowo o tym, czy w Polsce istnieją jeszcze szkoły naukowe, a także czy profesor powinien mieć psa.
„Autor prowadzi nas (...) po zróżnicowanych krużgankach akademickiego świata, krakowskimi uliczkami otaczającymi jego ukochane Collegium Maius i, o ile wiem, tę pasjonującą podróż w czasie i przestrzeni sam określa w prywatnych rozmowach mianem dywagacji starego profesora. (...) Dywagacje starego profesora? Nie wierzcie samokrytycznej skromności Autora. Po pierwsze – nie dywagacje, ale głębokie i mądre refleksje na temat uroku najlepszych akademickich tradycji, po drugie – słowa czułego narratora (...) zatroskanego o przyszłość idei universitas, po trzecie wreszcie – profesora tak młodego duchem, jak żaden inny ze znanych mi pokaźnych uczonych".
Ze wstępu, Prof. Dr hab. Jerzy Zajadło
