Fragment publikacji: (...) Ponieważ przedstawiony tutaj wybór mieści zbiór wyśmienitych artykułów publikowanych przez mnóstwo lat przeważnie w "Państwie i Prawie" i "Studiach Prawno-Ekonomicznych", wyłania się z niego swoisty podręcznik teorii prawa Jerzego Wróblewskiego.
Wszystkie artykuły zawierają tezy i przemyślenia ważne na dodatek dzisiaj i zdumiewające nieprzeciętnymi pomysłami badawczymi i rozwiązaniami. Z pewnością przydadzą się do odbudowania teorii prawa jako dziedziny prawoznawstwa.
na ogół młodzi badacze i praktycy mogą w tym zbiorze znaleźć szczególnie krystaliczny paradygmat uprawiania teorii prawa, który dalej jest przekonujący. Jak wspomniano wyżej, obejmuje on pięć głównych działów: metodologię, w ramach której rozważa się paradygmat dogmatyki prawa, postawę filozoficzną i afilozoficzną, weryfikację i uzasadnianie w prawoznawstwie.
Druga część tej konstrukcji teorii prawa to osadzenie jej na fundamencie analitycznym: teoretyk prawa podejmuje w niej rozważania o relacji języka do kultury, bada reguły prawne, opisuje rozumowania prawnicze w wykładni prawa, relację tworzenie prawa do wykładni prawa, zagadnienie jednolitości i pewności rozumowań prawniczych.
Ważną część tych badań stanowi problem zwrotów stosunkowych. Trzecia część paradygmatu gromadzi teorię użytkowania prawa, a w jej ramach dopiero posiada się teoria wykładni, której J. Wróblewski nie ujmował jako niezależnej dziedziny badawczej.
zawsze była ona podporządkowana modelowi wykorzystywania prawa. W ramach stosowania prawa bada się też kontrolę decyzji sądowej, relację podstawy normatywnej do reguły decyzji, precedens i jednolitość wykorzystywania prawa, model teoretyczny użytkowania prawa.
Wreszcie oferuje się konstrukcję procesowego modelu wykorzystywania prawa, a także rozważa uzasadnianie i wyjaśnianie decyzji używania prawa. Wyjątkowo ważnym osiągnięciem tej części badań prowadzonych poprzez J.
Wróblewskiego jest dostrzeżenie wewnętrznego i zewnętrznego wymiaru uzasadnienia. Myśl ta była wielokrotnie stosowana w niemieckiej teorii prawa i poprzez wielu jej przedstawicieli uważana za największe osiągnięcie filozoficzne Profesora Wróblewskiego (R.
Alexy). Czwarta część paradygmatu teorii prawa, którą zaproponował Jerzy Wróblewski, ma na pewno swój rodowód w normatywizmie H. Kelsena, który wywarł obszerny wpływ na proponowany model teorii prawa.
Profesor Wróblewski rozważa w tej części swej teorii modele systemów norm, obowiązywanie systemowe, przepisy odsyłające, stosunki pomiędzy systemami norm oraz relację decyzji sądowej do koncepcji systemu prawa.
Wreszcie piąta część mogłaby zostać nazwana współczesnym terminem "legisprudencja", gdyż na dużo lat przed jego twórcami Jerzy Wróblewski przebadał w zasadzie cały zakres tej dziedziny, lecz używając nazwy "teoria tworzenia prawa".
Opracował jako pierwszy zagadnienia, takie jak: epistemologiczne i aksjologiczne uwarunkowania tworzenia prawa, proceduralne wartości tworzenia prawa, a także problem uzasadnienie aktu prawodawczego. Należy pamiętać, że niniejszy dobór obejmuje tylko dzieła przedstawione w formie artykułów, które są dzisiaj trudno przystępne ze względu na czas, w którym były publikowane.
Uzupełnienie wielu przedstawionych tutaj tez można odnaleźć w monografiach Jerzego Wróblewskiego. Większość z nich jest jednak samodzielnie przedstawiona właśnie w artykułach. Jednocześnie ich treści są ważne teraz, w okresie ponownego poszukiwania tożsamości poprzez polską teorię prawa.
