"O monarchii konstytucyjnej i rękojmiach publicznych" jest najpełniejszym polskim tłumaczeniem podstawowych idei Benjamina Constanta, wykładem dotyczącym wielu aspektów progresywnego państwa, jego systemu ustrojowego i prawnego.
Jest to katalog rękojmi władz publicznych, które w państwie takim muszą funkcjonować. Książka omawia w szczególności dwie najszczególniejsze wyprodukowane poprzez Constanta - formalne zasady ustrojowe: modyfikację Monteskiuszowskiego podziału władzy i zasadę wolności współczesnych, konwencjonalną wizję demokracji przedstawicielskiej stawianej przeciw kolektywistycznej demokracji bezpośredniej czy tzw.
demokracji partycypacyjnej. Dzieło Constanta jest jednym z nielicznych przykładów recepcji tradycyjnej europejskiej, czy transatlantyckiej myśli politycznej na ziemiach polskich, gdzie do dziś, nawet po ostatnim ćwierćwieczu reform społecznych, nie wykształciły się jej tradycyjne kierunki.
Recepcję myśli Benjamina Constanta uosabiała opozycja domagająca się przestrzegania Konstytucji Królestwa Polskiego, oktrojowanej w 1815 r. Tak zwanym kaliszanom przewodzili Wincenty i Bonawentura Niemojowscy, z których pierwszy dokonał tłumaczenia dzieła na język polski, wplatając do tekstu nieco odniesień nad wyraz istotnych dla polskiej rzeczywistości.
dodatkowo z tego względu dzieło Constanta stanowi obecnie dla czytelnika konwencjonalne ujęcie systemu politycznego, gwarancji jego należytego funkcjonowania, a także wskazówek tego typu idei w ustroju społecznym współczesnej Polski.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
