Dziecko, nie będąc stroną sporu sądowego w kwestiach dotyczących wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów, jest z całą pewnością jego centralną postacią, dlatego naczelną wartością podlegającą ochronie powinno być jego dobro. W książce przeanalizowano, czy obowiązujące przepisy i praktyka mediacyjna realizują tę zasadę. Wyjaśniono m.in.:
• czy do mediacji powinno się przenosić regulacje użytkowane w postępowaniu sądowym, np. Przesłanki przemawiające za wysłuchaniem dziecka, zasady przeprowadzania przesłuchania dziecka;
• kto powinien decydować o udziale (czynnym) dziecka w mediacji – sąd, mediator, przedstawiciele ustawowi;
• czy mediator powinien pełnić rolę gwaranta dobra dziecka czy także przypisanie mu takiej funkcji kłóciłoby się z zasadami prowadzenia mediacji, w tym zwłaszcza z zasadą bezstronności;
• czy dziecko jest stroną ugody w sprawach dotyczących władzy rodzicielskiej i kontaktów.
Publikacja mieści także rekomendacje pod adresem ustawodawcy co do wprowadzenia albo zmienionia określonych instytucji prawnych w celu pełniejszego uwzględniania zasady dobra dziecka w toku mediacji.
Książka jest przeznaczona najczęściej dla sędziów i mediatorów, dla których może stanowić bazę do wypracowania tzw. Standardów prowadzenia mediacji z udziałem dzieci w sprawach dotyczących wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów. Zainteresuje także adwokatów i radców prawnych oraz pracowników nauk społecznych zajmujących się prawem rodzinnym, nowoczesnaniem cywilnym czy alternatywnymi metodami rozwiązywania sporów, w tym zwłaszcza mediacją.
Autorami opracowania są nie tylko prawnicy, ale także psycholodzy i mediatorzy, dzięki temu książka zyskała dodatkowo perspektywę psychologiczną i pedagogiczną, nawiązującą do sytuacji dziecka w rozstaniu rodziców.