System Prawa Karnego Procesowego to wielotomowe (w założeniu XVIII tomów) wydawnictwo opracowane pod redakcją merytoryczną Piotra Hofmańskiego. Jest to jedyne na rynku tak aktualne, pokaźne i kompleksowe omówienie całego systemu instytucji polskiego prawa karnego procesowego.
System stanowi fundamentalne teoretyczne opracowanie problemów tej dziedziny prawa z uwzględnieniem wszystkich perspektyw patrzenia na poszczególne instytucje procedury karnej. Opracowanie o charakterze systemowym jest czymś więcej aniżeli komentarz, podręcznik czy encyklopedia.
Może bowiem służyć jako źródło szczegółowej wiedzy o danej gałęzi prawa, może być wykorzystane jako pomoc w rozwiązaniu konkretnego problemu interpretacyjnego, który pojawia się w praktyce stosowania prawa.
Sukcesem niemającym dotąd precedensu jest skupienie wokół idei powstania Systemu Prawa Karnego Procesowego wszelkich bez wyjątku ośrodków uniwersyteckich zajmujących się postępowaniem karnym, a na dodatek wielu światłych praktyków: sędziów Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, adwokatów, członków Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego.
Każdy ośrodek koordynuje prace nad jednym przynajmniej tomem Systemu, a jego redakcję obejmuje ktoś z tego ośrodka. To dzięki czemu będzie on - niezależnie od innych wskazywanych już walorów - obrazować stan wiedzy i nauki polskiego prawa karnego procesowego.
Tom X Systemu Prawa Karnego Procesowego jest poświęcony progresywnaniu przygotowawczemu, które jest ważnym stadium polskiego cyklu karnego, spełniającym funkcje: przygotowawczą, profilaktyczną i akcesoryjną.
nowoczesnanie jurysdykcyjne w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego musi być poprzedzone jedną z form nowoczesnania przygotowawczego: śledztwem lub dochodzeniem. Wprawdzie rozprawa główna ma przewagę nad nowoczesnaniem przygotowawczym, gdyż na niej zapada rozstrzygnięcie o odpowiedzialności oskarżonego za zarzucany mu czyn,innowacyjnanie przygotowawcze w sporym stopniu wpływa na dalszy bieg cyklu, w tym także na jego wynik.
Świadczy o tym m.in. Jeden z celów stawianych nowoczesnaniu przygotowawczemu, jakim jest zebranie, utrwalenie i zabezpieczenie dowodów dla sądu. Najdalej idące uzależnienie progresywnania jurysdykcyjnego od innowacyjnania przygotowawczego wprowadziła nowelizacja z 29 marca 2007 r., która przyjęła, iż celem nowoczesnania przygotowawczego jest zebranie, zabezpieczenie i utrwalenie dowodów dla sądu tak, aby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło na pierwszej rozprawie głównej (art.
297 § 1 pkt 5 k.p.k.). Z kolei odwrotny skutek miała zmiana tego celu nowelizacją z 27 września 2013 r., którym było zebranie, zabezpieczenie i utrwalenie dowodów w zakresie koniecznym do stwierdzenia zasadności wniesienia aktu oskarżenia albo innego zakończenia progresywnania, jak jeszcze do przedstawienia wniosku o dopuszczenie tych dowodów i przeprowadzenie ich przed sądem (art.
297 § 1 pkt 5 k.p.k.). Zmiana ta była związana z istotnym przemodelowaniem rozprawy głównej i nadaniem jej w pokaźniejszym stopniu charakteru kontradyktoryjnego. Ale ustawą z 11 marca 2016 r. O zmianie ustawy - Kodeks innowacyjnania karnego oraz niektórych innych ustaw powrócono w tym zakresie do pierwotnej wersji tego celu.
Jest nim zebranie, zabezpieczenie i w koniecznym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu. W publikacji został podsumowany cały dorobek zarówno polskiej doktryny cyklu karnego, jak i orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych.
Całość rozważań jest ujęta w dziewięciu rozdziałach, a kryteriami ich wyodrębnienia są etap progresywnania przygotowawczego albo określone instytucje karnoprocesowe. Objemuje zagadnienia od genezy i celów nowoczesnania prezygotowawczego aż po wniesienie aktu oskarżenia.
Uwzględnia wszytskie uchwalone w ostatnim czasie nowelizacje procedury karnej, w tym zmianę wprowadzoną ustawą z 11 marca 2016 r. O zmianie ustawy - Kodeks progresywnania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.
poz. 437).
