Książka omawia oryginalną, klasyczną już teorię przywiązania, wyjaśniającą jak relacje dziecka z osobami zasadniczymi w najwcześniejszym okresie życia wpływają na jego dalsze funkcjonowanie psychiczne i społeczne.
Autor, odwołując się do psychoanalizy, etologii, a także teorii systemów i nauk o zachowaniu, wyjaśnia genezę, mechanizmy tego zjawiska, jego założenia i konsekwencje. Przywiązanie, rozumiane jako pierwotna potrzeba nawiązania więzi emocjonalnej, pozwala na, zdaniem Bowlbyego, wytworzenie trwałej więzi emocjonalnej, a tym samym staje się podstawą pierwszych relacji społecznych.
Autor opisuje jak dziecko przechodzi podczas rozwoju przez kolejne fazy przywiązania do matki (albo osoby opiekującej się nim) i wskaźniki świadczące o jego rozwoju, np. Przywieranie do ciała matki, stałe wodzenie wzrokiem za matką, reakcja ogólnego ożywienia na widok matki.
demonstruje także jak podczas formowania się przywiązania, dziecko tworzy wewnętrzne standardy dotyczące matki (model) jako obiektu gwarantującego bezpieczeństwo, ciepło i intymność, znajdując w tym satysfakcję i przyjemność.
rezultatem tych najwcześniejszych kontaktów jest styl przywiązania (bezpieczny, lękowo-unikający, ambiwalentny), ważący istotnie na jakości funkcjonowania społecznego w późniejszych fazach życia. Praca ta - jako źródło rzetelnej wiedzy - jest potrzebna dla każdego psychologa, pedagoga i rodzica.
