Tom poświęcony historii Szkoły Głównej Warszawskiej, działającej w latach 18621869. Zawiera cenne informacje dotyczące organizacji uczelni, wykonywanych programów nauczania, wybitnych wykładowców z nią związanych, miejsca tej instytucji w historiografii polskiej oraz teksty poświęcone obrazowi Szkoły Głównej w oczach jej uczniów i ówczesnego społeczeństwa.
Publikacja powstała w Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW we współpracy z naukowcami z ośmiu polskich ośrodków akademickich i badawczych. Wyszliśmy z założenia, że jakkolwiek miejsce Szkoły Głównej w biografii zbiorowej pozytywistów i ich rówieśników jest nadzwyczajnie znane, to wciąż warto pytać o doświadczenia indywidualne jednocześnie jej studentów, jak i wykładowców, o międzypokoleniowe więzi kształtowane na uczelni i o zróżnicowane praktyki komunikacyjne, dzięki którym utrwalała się na bieżąco i po latach jej renoma.
Zależało nam głównie na nowej lekturze najróżniejszych świadectw piśmienniczych, zezwalających zrekonstruować obieg zamiany intelektualnej, transmisję wiedzy, idei, doświadczeń pomiędzy kolejnymi pokoleniami polskiej inteligencji.
Interesowały nas różne typy tekstów, które dokumentowały dorobek uczelni, kształtowały jej wizerunek kulturowy, a także współtworzyły jej historię i legendę. Chcieliśmy wyróżnić na wielość dyskursów i odmiennych narracji poświęconych Szkole Głównej.
Z tekstu Od redaktorów.
