Praca ma na celu aplikację pojęcia bezpieczeństwa ontologicznego do analizy konwersacji w celu interpretacji rytualnych form naprawy w codziennej rozmowie. Analiza empiryczna dotyczy sytuacji zagrożenia naturalnego przebiegu rozmowy.
Do analizy wykorzystana została rytualna analiza konwersacji Ervinga Goffmana, prace autorów z kręgu analizy konwersacyjnej i lingwistyczne teorie konwersacji (zwykle teoria grzeczności). Materiał badawczy tworzą nagrania rozmów ze słuchaczami z porannego programu radiowego.
Z analizy wynika, że w sytuacjach radykalnej zmiany tożsamości mówiącego potrzebne jest ponowne otwarcie rozmowy w celu przywrócenia poczucia normalności sytuacji, a także odzyskania zaufania do rozmówcy. Otwarcie rozmowy bowiem zawiera naturalne miejsce na samoidentyfikację rozmówcy.
jednocześnie odkrycie mistyfikacji powoduje konieczność rytualnej naprawy, bowiem zagraża ona "twarzy" uczestników. Akceptacja naprawy przez rozmówcę ramuje sytuację jako żart, brak akceptacji natomiast prowokuje u obu stron konieczność wykorzystania zadziornych technik obrony "twarzy".
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
