Książka jest poświęcona Eufrozynie, żonie obszernego księcia Romana Mścisławowicza (+ 1205 r.) i matce króla Daniela Romanowicza (+ 1264 r.). Świeckie jej imię ustalone zostało na podstawie świadectwa zawartego w nekrologu katedry w Spirze.
Eufrozyna była starszą córką cesarza bizantyńskiego Izaaka II Angelosa i została żoną księcia halicko - wołyńskiego w efekcie zawiązania rusko - bizantyńskiego sojuszu skierowanego przeciw Połowcom.
Z jej bezpośrednim wpływem należy bratać wielki kulturalny i polityczny rozwój Rusi halicko - wołyńskiej w XIII w., w tym pojawienie się cennych relikwii chrześcijańskich, sformowanie się niezwykłego zasobu imion wykorzystywanych w rodzie Romanowiczów, używanie przez nich cesarskiej tytulatury, purpurowej odzieży i innych atrybutów władzy bazyleusów, niepowtarzalna działalność budowlana i fundacyjna.
Rodzinne związki Eufrozyny z władcami Cesarstwa Nicejskiego i niektórych krajów europejskich odegrały ważną rolę w polityce jej synów i wnuków, w tym w ich zaangażowaniu się w walkę o,,dziedzictwo austriackie" oraz w dziejach zabiegów o unię religijną państwa Romanowiczów z Rzymem.
