Większość polskich przekładów Starego Testamentu została zrealizowana w oparciu o teksty masoreckie, które są o tysiąc lat późniejsze aniżeli manuskrypty, których użyto do przekładu Biblii pierwszego Kościoła.
uzupełniającą cechą podkreślającą to wydanie Biblii spomiędzy innych jest to, iż
teksty deuterokanoniczne wyodrębnione zostały drukiem w kolorze niebieskim,
a słowa Jezusa wydrukowano kolorem czerwonym.
Starochrześcijański znak ΌΊΣ-ΠΊΠ(FOS-DZOE) znajdujący się na okładce i stronie tytułowej tej Biblii znaczy ŚWIATŁO-ŻYCIE. Symbolicznie odnosi się on do Jezusa Chrystusa, który tymi właśnie słowami określał sam siebie (por. J 8,12; J 12,46, a także J 11,25; J 14,6). Znak ten był znany i wykorzystywany już w IV w. Poprzez chrześcijan na terenach Syrii.
(Rh)
Pozycja warta polecenia.