Polska, zamiast przyjąć znaczny program narodowej pracy ekologicznej, szuka sposobów zaimponowania Niemcom i Francji w przesuwaniu kraju na możliwie wysokie miejsce w rankingu zbrojeń.
Historia Polski obarczona była fatalizmem zacofania; aktualnie do fatalizmu dołącza świadomy dobór polityczny. Polska nad miarę zbrojna musi być Polską zacofaną.
Gdyby nas, nieobytych ze sprawami militarnymi, zapytano, kiedy zaczęła się wojna między Rosją a Ukrainą, bez obszerniejszego namysłu powiedzielibyśmy, że tym aktem inicjującym wojnę było przyłączenie Krymu do Rosji. Moglibyśmy w dalszym ciągu spekulować na temat, co będzie z Donbasem, lecz Krym, tak łatwo przejęty poprzez Rosjan, nie może być przez nich tak samo łatwo utrzymany. A trzeba tu jeszcze wziąć pod uwagę zainteresowanie Stanów Zjednoczonych Krymem.
Polska, zamiast przyjąć obszerny program narodowej pracy organicznej, szuka sposobów zaimponowania Niemcom i Francji i widzi ten sposób w przesuwaniu kraju na osiągalnie wysokie miejsce w rankingu zbrojeń, staniu się mocarstwem. Historia Polski obarczona była fatalizmem zacofania; aktualnie do fatalizmu dołącza świadomy dobór polityczny. Polska nad miarę zbrojna, musi być Polską zacofaną.
(Ze wstępu)
Bronisław Łagowski (1937) - profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Pedagogicznej w Krakowie, wykładał historię filozofii społecznej. Wydał m.in. „Filozofie polityczna Maurycego Mochnackiego", „Co jest ulepszone od prawdy?", „Liberalna kontrrewolucje", „Szkice antyspołeczne", „Duch i bezduszność III Rzeczypospolitej", „Symbole pożarły rzeczywistość", „Polska chora na Rosję", „Fałszywa historia, błędna polityka". Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym", był stałym felietonista w kilku tygodnikach („Życiu Gospodarczym", „Nowym Życiu Gospodarczym", „Przeglądzie Tygodniowym"), a od wielu lat jest nim w „Przeglądzie".
Publikował także w takich czasopismach jak „Zdanie" czy w „Polityce Polskiej".
Stefan Kisielewski w zadedykowanym mu felietonie napisał: „Brawo, nieznany mi Panie Łagowski: z ust, z serca, z duszy wyjął mi Pan te i inne zdania. A może to ja po prostu jestem Panem…?" (1986).
