Najgorszym typym zazdrości jest ta najgłębiej skrywana.
Opowieść o granicach miłości, za którą czai się już tylko obsesja.
Kaja przylatuje z Londynu na pogrzeb swojej ukochanej młodszej siostry Soni. To z myślą o niej podjęła pracę za granicą, chcąc zapewnić jej korzystny start w dorosłe życie. W tym czasie w życiu nieśmiałej, skromnej Soni niemało się zmieniło, a Kaja żyje w przekonaniu, że jej siostrzyczka jest szczęśliwa, pod dobrą opieką męża i jego rodziny. Dlatego wiadomość o jej nagłej śmierci spada na nią jak grom z jasnego nieba. Postanawia zostać w kraju i dowiedzieć się, co tak naprawdę się stało. Pewne niezwykłe zbiegi okoliczności podsuwają jej pomysł na nieprzeciętny jej zdaniem fortel: postanawia się zbliżyć do szwagra – z którym osobiście się nigdy wcześniej nie poznała – i poznać szczegóły małżeńskiego życia siostry.
Jak daleko można się posunąć, aby poznać prawdę o drugim człowieku? Ile można zrobić z miłości? I czy zazdrość to najsilniejsze uczucie?
Książka jest czwartą powieścią z serii Siedem grzechów głównych, poprzednie to "Zła miłość" – pycha, "Futra, perły i łzy jak piołun gorzkie" – chciwość, "Nieświęta rodzina" – rozwiązłość. Dzisiaj kolej na zazdrość.
Danuta Noszczyńska – plastyczka, reżyserka, twórczyni amatorskich teatrów Azet i Amarant, absolwentka krakowskiego liceum plastycznego i Wydziału Filozoficznego UJ. Opublikowała książki: "Historia nie Magdaleny", "Blondynka moralnego niepokoju", "Hormon nieszczęścia", "Mogło być gorzej", "Kufer babki Alicji", "Luizę pilnie sprzedam", "Pod dwiema kosami, czyli przedśmiertne zapiski Żywotnego Mariana", "Wszystkie życia Heleny P.", "Harpia" (trzy ostatnie nagrodzone na Festiwalu Literatury kobiet "Pióro i Pazur"), "Farbowana blondynka", "Zła miłość", "Futra, perły i łzy jak piołun gorzkie" i "Nieświęta rodzina".
