Tom niniejszy zamyka się w latach 1526-1795. Obejmuje jeszcze problematykę inkorporacji Mazowsza do Królestwa Polskiego, a kończy się wraz z upadkiem I Rzeczypospolitej, której stolicą stała się Warszawa. Mazowsze nie tylko dość szybko, lecz także nierozerwalnie zrosło się z Koroną, jednak przy zachowaniu pewnych odrębności, czyli tzw. Exceptów prawa.
Jest to niezwykle ważny okres dla Mazowsza, a niezwykle dla stolicy państwa. W tym czasie nastąpił wielki rozwój dzielnicy. Osadnictwo obejmowało dotąd niezasiedlone puszcze i bory. Mazowsze stało się najgęściej zaludnioną prowincją Polski. Zapotrzebowanie na polskie zboże na Zachodzie i możliwość jego eksportowania spowodowało rozwój feudalnej gospodarki folwarcznej opartej na pańszczyźnianej pracy chłopów. Spław wiślany niezwykle ożywił ekonomicznie Mazowsze, a Warszawa stała się wyjątkowo ważnym jego ośrodkiem. Apogeum swe osiągnął w I połowie XVII w.
Jest to niezwykle ważny okres dla Mazowsza, a niezwykle dla stolicy państwa. W tym czasie nastąpił wielki rozwój dzielnicy. Osadnictwo obejmowało dotąd niezasiedlone puszcze i bory. Mazowsze stało się najgęściej zaludnioną prowincją Polski. Zapotrzebowanie na polskie zboże na Zachodzie i możliwość jego eksportowania spowodowało rozwój feudalnej gospodarki folwarcznej opartej na pańszczyźnianej pracy chłopów. Spław wiślany niezwykle ożywił ekonomicznie Mazowsze, a Warszawa stała się wyjątkowo ważnym jego ośrodkiem. Apogeum swe osiągnął w I połowie XVII w.
