Podnoszony w książce problem specjalistycznej pomocy uczniom z trudnościami w uczeniu się jest wyjątkowo istotny z punktu widzenia jednocześnie dobra społecznego, jakim jest właściwy poziom edukacji społeczeństwa, jak i z punktu widzenia jednostki - dziecka doznającego niepowodzeń szkolnych i jego rodziny, która musi udzielić mu właściwego wsparcia.
Pomimo ponad 40 lat prowadzenia zróżnicowanych form wspierania dzieci z niepowodzeniami w uczeniu się nie wykazano, jakie efekty przynosi terapia pedagogiczna. Dotychczas typowo ukazywano, jakie konsekwencje ma nieobjęcie specjalistyczną pomocą uczniów z dysleksją.
Rezultaty prowadzonych badań są ogromnie niebanalne, bo z jednej strony potwierdzają spodziewane i sformułowane na wstępie hipotezy, z drugiej zaś strony autorka otrzymała informacje zaskakujące na tle dotychczas publikowanych i wyraźnie ciekawsze.
Dotyczą one oceny pozaintelektualnych obszarów zachowania i rozwoju emocjonalno-społecznego, narastania zaburzeń zachowania już u tzw. Niewielkich dzieci, za jakie niesłusznie uważa się uczniów klas drugich i trzecich.
