Całość rozprawy składa się z pięciu rozdziałów. W pierwszym poruszono kwestię idei jedności państwa karolińskiego do śmierci Ludwika Dziecię w 911 r., jednocześnie na tle ideologicznym, jak i ergonomicznym, czyli polityki podziałów w środkudynastycznych, co pozwala na łatwiejsze zrozumienie zjawiska wyłonienia się nowych dynastii oraz opowiadania się ich za tradycją frankijską.
W rozdziale drugim rozpatrzono zagadnienie zasięgu geograficznego monarchii Henryka I i Ottona I, rekonstruujących dawne granice państwa wschodniofrankijskiego, a na odcinku wschodnim przechodzących nawet do ofensywy, na skutek czego doszło do opanowania ziem Słowiańszczyzny połabskiej.
Punkt trzeci niniejszej rozprawy dotyka kwestii ustrojowych i strukturalnych kreującego się państwa niemieckiego. Szczególny nacisk w tym rozdziale został położony na dziedziczenie tronu królewskiego i związane z tym kwestie obioru nowego władcy, rytuału koronacyjnego oraz wyłonienie się zasady nienaruszalności państwa; a także na genezę zjawiska określonego w literaturze przedmiotu jako młodsze księstwa szczepowe.
W punkcie tym nie poruszono instytucji tak zwanego kościoła państwowego, ponieważ upatrywanie przez starsze opracowania źródeł jego powstania w dążeniach Ottona I zmierzających do wzmocnienia władzy centralnej po buntach książąt, uczyniło zasadniejszym rozpatrzenie tego problemu w rozdziale następnym, poświęconym polityce wewnętrznej Henryka I i jego następcy na tronie królewskim.
W ostatnim, piątym rozdziale zajęto się polityką zewnętrzną dwóch pierwszych władców z dynastii saskiej. (Fragment Wstępu)
