Jest to książka dotycząca rodziny w naukach humanistycznych. Autor chronologicznie opisuje ewolucję rodziny w historii oraz przyporządkowuje temu analogiczny odpowiednik epoki literackiej. Proponuje uzupełnienie wiedzy teoretycznej o rodzinie wskazówkami pochodzącymi z literatury przepięknej polskiej, a także światowej.
Z perspektywy historycznoliterackiej zostaje nakreślona problematyka różnorakich aspektów rodziny oraz wychowania, jednocześnie w samej literaturze, jak i w prowadzonych na przestrzeni lat badaniach humanistycznych.
Autor przyjmuje tezę, iż rodzina daje jednostce elementarne przygotowanie do pełnienia w przyszłości rodzinnych i pozarodzinnych ról, jednocześnie obdarzając ją historyczną perspektywą, poczuciem zakorzenienia w przeszłości, związku z dziejami narodu przez oddziaływanie tradycji rodzinnej, towarzyszącej naturalnemu następstwu pokoleń.
Autor poświęca też uwagę zagrożeniom dla małżeństwa rodziny, opierając swe wnioski na obserwacji współczesnych rodzin. Proponuje także szereg działań mających poprawić nieprzystępne sytuacje domowników. Książka – zawierająca obszerną bibliografię przedmiotową – adresowana jest najczęściej do badaczy historii i literatury, polonistów, pedagogów, wychowawców, katechetów, teologów, socjologów, może się także okazać interesująca dla filozofów.
