Tadeusz Olszański, zwycięzca plebiscytu ogłoszonego przez Klub Dziennikarzy Sportowych na najwybitniejszych dziennikarzy polskich w latach 1921–2021 w kategorii najlepszy dziennikarz prasowy, jest autorem kilkunastu książek o tematyce sportowej.
Relacjonował przebieg sześciu igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy rzymskich, w 1960 roku, a potem, posiadając już akredytację, komentował igrzyska w Tokio (1964), Meksyku (1968), Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwie (1980), a także niezliczoną liczbę sportowych imprez światowych, europejskich i krajowych.
W jego licznych książkach czytelnik zapoznaje się z legendarnymi sportowcami ery nowożytnej, jak Spiros Louis, Ray Ewry, Paavo Nurmi, Jessie Owens, Halina Konopacka, Janusz Kusociński, Jerzy Kulej, Michael Johnson czy również najwybitniejsza polska sportsmenka Irena Kirszenstein-Szewińska.
Łatwy język i proste słowa poprawnie oddają atmosferę wydarzeń na olimpijskich arenach, w których obok eksplozji radości nie zabrakło dramatycznych momentów, jak zamach terrorystyczny w Monachium w 1972 roku.
Oddają także atmosferę igrzysk, które obecnie stały się ogromną imprezą sportową, coraz liczniejszą i coraz bardziej kosztowną. Bogata twórczość znalazła zachwyt w postaci przyznania mu w latach 1972–2012 czterech Wawrzynów Olimpijskich Polskiego Komitetu Olimpijskiego; złotego w 2001 roku za Osobistą historię olimpiad, srebrnych za zbiór reportaży Magia igrzysk (1976) i w 1980 roku za książki Wszystko na medal, a także Wyżej nad poprzeczkę oraz brązowego w 2012 za książkę Rachunek za igrzyska, czyli co się stało ze sportem, jak też wyróżnienia w 1972 roku za książkę Magia sportu.
Tadeusz Olszański zapisał się w historii polskiego sportu złotymi zgłoskami jako pomysłodawca w 1963 roku – nie tylko w kraju, lecz także w skali międzynarodowej – honorowania zasad Fair Play. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
