Pierwsza w Polsce duża monografia poświęcona jednej z najciekawszych kinematografii na mapie światowego kina. Autor opisuje w niej najważniejsze nurty tematyczne i środki artystyczne, które mają wpływ na oryginalny, osobny charakter islandzkich filmów.
demonstruje między innymi, w jaki sposób filmowcy stosują strategię użytkowania kina w propagowaniu krajobrazów Islandii w wymiarze turystycznym; wyjaśnia też, jak islandzkie filmy gatunkowe (np. Kino drogi, czarna komedia, kryminał czy dokumenty muzyczne) służą popularyzacji i reinterpretacji rodzimej tradycji i historii.
Książka także opis dekonstruowania poprzez kino tematów ważnych dla islandzkiego poczucia patriotyzmu. W swoich interpretacjach autor przyjmuje perspektywę spojrzenia z zewnątrz, standardową dla postaci przybysza z zagranicy (pojawiającego się zresztą niekiedy w islandzkich produkcjach).
Z takiej perspektywy próbuje przeniknąć nie tylko lokalne, ale i bardziej uniwersalne, zglobalizowane kody kulturowe, z których pomocą twórcy filmowi kreują wizerunek swojej wyspy jako ponowoczesnej Ultima Thule.
